…egzaminy – początek…

I tak oto nastaje sądny tydzień egzaminacyjny.

Na sam początek wysuwa się szacowna łacina, która to odbędzie się w poniedziałek.

Deklinacje i koniugacje zatem razem z różnymi wyjątkami słowotwórczymi trzeba mieć w jednym palcu (tylko nie środkowym oczywiście).

Jedynym udogodnieniem jest fakt iż można korzystać ze słowników.

Tyle tylko że będą one dokładnie kontrolowane przed wejściem na salę i każda forma ściągi zapisanej w formie mikroskopijnej nawet, podlegać będzie karze dyskretnego wyproszenia z sali.

XXX

Po łacinie, mając trzy dni pseudo-relaksu, nastąpi chwila prawdy, czyli sprawdzian wiedzy z literatury staropolskiej.

Do naumienia są trzy książki objętości sporej plus z notatki własne i wiedza ogólnie znana.

Tutaj tym razem żadnych plusów sytuacyjnych typu słowniki niestety nie ma.
gdyż wyżej wymieniony egzamin jest ustny.

Liczy się zatem wyjątkowa pamięć, i dobra umiejętność komunikacji inter-personalnej.

Unikać należy uciążliwego patrzenia się w oczy egzaminatora, zbyt głębokich dekoltów, i niewyartykułowanych jęków namysłu.

XXX

Na sam koniec pozostaje filozofia.

Znajomość sentencji stanowi duży plus, tak samo jak szybkie kojarzenie faktów z życia sławetnych Myślicieli.

Tylko nie trzeba twierdzić dobitnie na samym początku „wiem że nic nie wiem”, gdyż dyskwalifikacja do egzaminu nastąpi w trybie natychmiastowym.

Tutaj punktowane jest niezwykle wysoko logiczne wychwytywanie powiązań filozofii starożytnej  ze współczesną od nazizmu do konsumpcjonizmu włącznie.

Forma egzaminu – test wielokrotnego wyboru.

XXX

Po zakończeniu wszystkich form sprawdzających wiedzą studentów pierwszego roku filologi ojczystej, dopiero będzie można przystąpić do części mniej oficjalnych jakimi są oczekiwanie na wyniki, i przygotowanie psychicznie na ewentualne wakacje.

 

…zadaniem dla każdego kto przeczyta wyżej wymienione informacje jest niezwłoczne zaciśnięcie kciuków i życzenie autorce powodzenia…