niedziela, 22 sierpnia 2010

9.pokomplikowało się

Tak tak to znowu ja.
Nie pisałam od ponad (o matko i córko!) miesiąca bodajże…
Nie wiem czy powinnam się tłumaczyć konkretnie, czemu mnie tu tak mało, bo niektórzy z was na pewno wiedzą, tudzież domyślają się tejże nieobecności. Wszystko bowiem zaczyna się i kończy na kwestii zmiany miejsca owej pisaniny mojej.
Przeprowadzka adresu bloga (bo to o tym mowa), jaka nastąpiła kilka miesięcy temu pod głupim impulsem i kwestią chwili, była chyba jedną z gorszych decyzji jakie postanowiłam w przeciągu ostatniego czasu.
Na karię18 chciało mi się wchodzić, chciało mi się pisać, komentować was i nasze notki. Miałam chęć do istnienia blogowego i mnóstwo weny do kolejnych postów.
Jako Idalia88 rzec muszę szczerze, że się wypalałam.
Blogowo sie wypalałam.
To już nie to samo co dawniej.
XXX
Spytacie się pewnie dalej co u mnie słychać.
Ano wiele rzeczy się pozmieniało i pokomplikowało jak głosi tytuł.
Nie zawsze uśmiech ostatnio gości na mej facjacie. Pojawiły się chwile gorsze, chwile złości i nerwów, które aby przeminąć potrzebują czasu.
Co do pracy wakacyjnej i ona dobiegła końca. I mimo wszystko powiem wam iż podobało mi się bardzo. Żałuję że me zastępstwo w perfumeryjnej spółce dobiegło końca.
Źle oceniłam to na początku. Teraz mogę z przekonaniem rzec iż to była praca marzeń.
Marzeń z lat dziecinnych i nastoletnich.
XXX
Teraz jeśli chodzi o mą dalszą twórczość jako Idalia.
Powrócę na pewno na stale.
Nie mogę skasować tego bloga.
Za dużo wspomnień, za dużo myśli moich się tu przeplatało.
W końcu 18 czerwca minęła 4 rocznica mej twórczości w sieci.
Skrycie się wam przyznam że nęci mnie powrót na stare śmiecie (jako karia18), do starych podpisów pod notkami, do starych nawet szablonów, wśród których przez ponad rok prym wiodła pewna pomarańcza.
Tęsknię za tym blogowym światem, za wami, nawet za wyróżnieniami Onetowskiej braci, których to też niemało się doczekałam.
Nęci mnie powrót do przeszłości blogowej jako karia18 nawet nie wiecie jak bardzo…