Inaczej…

Coś się zmieniło.
Coś jakby pękło.
Zupełnie niczym zwarcie i schizma wewnętrznego wcześniej porozumienia dusz…

Unikasz wzroku mego.
Zachowujesz dystans.
Nie muskasz dotykiem, nie patrzysz z żarem, nie wypełniasz siłą przyciągania.

Czemu, jak to, co to się zadziało…?
Czyżby kilka słów między wierszami za dużo?
Kilka spojrzeń zbyt długich, tęsknych i gorących?
Kilka aluzji niepotrzebnych?

Czuję chłód.
Czuję ból.
Czuję żal.

Nie wiem już sama kto kogo unika i czego bardziej się boi.

Miało być tak pięknie…
Zapowiadało się COŚ…
A tu się posypało…
Znowu…