…sesja idzie…

Moja studencka paranoja nauki nie ustaje.

Już w przyszłą środę bowiem czeka mnie zerówka z jednego przedmiotu.

Siedzę zatem i dumam nad różnego rodzaju wierszami, artykułami i stertą kserówek. Moje dumanie wygląda mniej więcej tak, że po godzinie usilnego czytania wielce interesujących rzeczy, zadaję sobie strategiczne pytanie ” co autor miał na myśli” ?

I powiem wam że to wcale takie łatwe nie jest.

Bo niby skąd u licha mam wiedzieć kiedy naturalny libertynizm jednego poety przeradza się w rokokowy sentymentalizm tudzież klasycystyczny szyk ?

Żadnego z tych wierszokletów sławetnych zapytać już nie mogę osobiście…

Nawet nie wiecie jak tego żałuje.

Bym im powiedziała to i owo.

XXX

Na dodatek przez pewne niezbyt wiarygodne źródła, dowiedziałam się coś niecoś o tym moim egzaminatorze, który (mam nadzieję ) z wielkim uśmiechem na swych mądrych ustach powita mnie w przyszłym tygodniu

Mianowice ów człowiek nauki, nie lubi ludzi będących na luzie, czyli okazujących nadmiernie pobudliwy stopień „niestresowania”.

Trzeba być z lekka oszołomionych, tak by po wejściu do gabinetu profesora zrobić błędne oczy w stylu „o mamusiu ratuj”.

Następnie pod żadnym pozorem nie wolno odgrywać roli „wszystko umiem mimo że nie czytałem”.
Nie z profesorem takie numery.

On ma trzecie oko i dobrze wie czy dany studencik przygotowywał się dwa tygodnie czy dwie godziny przed egzaminem.

Kolejna mądra informacja.

Skromny wygląd przede wszystkim!

Żadnych make-upów, miniówek, ani głębokich dekoltów.

Długa kiecka do ziemi i biała bluzka z kołnierzem wystarczy.

XXX

To może od razu się ubiorę w zgrzebny strój szkolny mojej babci przed 50 ponad lat aby wyglądać jeszcze skromniej?

 

Ratunku!!!