…nie ma miłości…

Niech o miłości śpiewają piosenkarze,

Niech wielkie uczucia opiewają poeci,

Niech wzloty i upadku zakochanych śledzą brukowce krajowe.

Ja już nie mogę.

Wypaliłam się…

Czuje się pusto od środka, jakbym nie miała serca ujętego w pojęciu metaforycznym, tylko organ jedynie wybijający puls życia.

XXX

Tak, macie rację.

Zerwałam z absztyfikantem.

I wcale mi z tym dobrze nie jest. Myślałam że pójdzie wszystko ot tak po prostu.

Raz dwa i gotowe. Znowu wolność…

A tu proszę, się popłakałam jak bóbr przysłowiowy.

W końcu rok czasu to długo…i teraz to wszystko przekreśliłam…

I teraz z tym się okropnie czuję jaka to ja zła jestem i byłam dla niego.
Jak to flirtowałam z innymi, a jego miałam przez ostatni, dłuższy czas za kumpla…

Dlatego tak moje sumienie się odzywa niepytane teraz.

Ale cóż, tak być musiało.

Jeśli chodzi o zdanie absztyfikanta, to wyjawił mi że się tego spodziewał. Powiedział że nie ma żalu do mnie i że nadal możemy być przyjaciółmi.

Jak to usłyszałam to się poryczałam jeszcze bardziej.

  

…uspokoję się na pewno. Potrzeba mi tylko czasu…