…finansowa niezależność…

Do tej pory to zawsze było tak, że ilekroć potrzebowałam kasy na me studenckie potrzeby i nie tylko, szłam byłam do babci, mamy tudzież dziadka i mówiłam im że mi trza tyle i tyle.

I co najdziwniejsze nie czułam się z tym źle, mimo że od dawna byłam w wieku pracującym i powinnam była wcześniej już zacząć harówkę robotniczą jak przystało dorosłej osobie.

Mi się jednak nie chciało użerać się z pracodawcą i współpracownikami i swe pierwsze doświadczenie w biznesie odwlekałam na czas przyszły.

W tym roku się jednak zmobilizowałam.

Koniec darmozjadztwa!
Ruszyłam swoje cztery litery i prawie trzy miesiące poznawałam arkana handlu w sklepie obuwniczym…

Co przeżyłam nerwów i stresów to moje.

Co jednak zarobiłam własną, ciężką pracą to też moje.

 I mimo że już tam nie pracuje, to wciąż na koncie bankowym tkwi sumka wcale nie mała i miło się na nią spogląda od czasu do czasu, z silnym postanowieniem że nie wydam wszystkiego.

Tak więc mogę powiedzieć że  jestem niezależna.

Finansowo niezależna.

I nie muszę już prosić się rodziców o pieniądze na ksero.
Mam własne.

Na dodatek pochwalę się że dojdzie mi również do tej puli na koncie kwota stypendialna.

Tak, dobrze zrozumieliście.
Dostałam stypendium za średnią ponad 4,5.

Nauka i rycie po nocach się opłacało.

 

…niech żyje własna kasa!…