…o maturze brata…

Co prawda informacja, jaką przekażę w niniejszej notce wydarzyła się już parę dni temu, ale nie pisałam o tym, gdyż czasu brak.
Mianowice wiadomością tą jest niezbity fakt, że mój brat chwalebnie zdał swój egzamin maturalny.

Nie piszę o tym z lekka doza ironii gdyż jego wyniki (w oparciu o to ile się uczył) są naprawdę świetne.

Z każdego przedmiotu zdobył ponad 90 procent.

Nie, wcale nie żartuje.

Widziałamto na własne oczy i aż szoku lekkiego dostałam że tak można napisaćmaturę bez wcześniejszych gorliwych przygotowań, połączonych z nerwamii palpitacjami serca.

Trzeba tu przyznać, że nikt z rodziny nieliczył na takie rezultaty brata i w skrytości ducha były obstawianeprzedmioty, z których brat niechybnie oblać musi.
Jednak, kiedywrócił z ogłoszenia wyników z dziarska miną i wręczył stęsknionymczłonkom rodziny wieści o tym, jak mu egzamin poszedł, wszystkimszczęka dosłownie opadła.

A co sam na to sam zainteresowany?

Cóż, jego skromność jest powalająca.

„A po co było się uczyć do matury skoro wiedziałem że i tak wszystko umiem…”

Taaa pozazdrościć.

XXX

Co do planów studiów brat ma cel dostania się na politechnikę na jakieś coś matematyczno-fizyczne.
Pewnie się dostanie, gdyż z jego wynikami to wszędzie, gdzie by nie składał powinni go przyjąć.
Czy jednak się na tej politechnice utrzyma to dopiero ciekawe pytanie.

  

…