…porozmawiajmy o licencjacie…

Praca licencjacka była z założenia od początku studiowania naszym celem numer jeden.

To do tego celu uczono nas znajomości różnego rodzajów stylów językowych i poprawnego posługiwania się gramatyką ojczystą i jej składnią.

Licencjat.
Wykształcenie wyższe.

Jak to poważnie brzmi.

XXX

Do końca drugiego roku nikt sobie nie brał na poważnie owej pracy pisemnej co ma udowodnić nam i postronnym że zasługujemy na dyplom.

Nawet w pierwszym semestrze już trzeciego roku samo wybieranie tematu do tej pracy było jedynie miłą formalnością.
 Ja swój zmieniałam dwa razy jako że po wstępnej konsultacji ze specjalistą i tu nie mam na myśli mojej promotorki której wszystko jest jedno, uznałam że mój pierwszy temat jest za mądry dla mnie (miałam pisać o Norwidzie).

Nie mniej jednak przysłowiowa nagonka abyśmy się wzięli do roboty i pisania rozpoczęła się w semestrze jaki właśnie rozpoczęłam czyli 6.

Może gwoli słuszności powiem że u innych promotorów ta nagonka się rozpoczęła…

Moja pani promotor wyraźnie traktuje nas z przymrużeniem niebieskiego oczka i twierdzi że co napiszemy to będzie dobre.

Mając takie nastawienie u samego promotora nie dziwota że moja grupa nic nie robi.

Ja jednakże zebrałam się w sobie i usiadłam ambitnie nad mym tematem (teraz wałkuje Mickiewicza Adama).
Siedziałam tak pół godziny i dumam.

Jak tu zacząć to dziadowstwo?

Najbardziej standardowo powinno się zaczynać od tego o czym w ogóle będę lała tu wodę. No dobra to jazda. Góra słowników przede mną pode mną i za mną.
Napisałam pierwsze zdanie.

Czuję się mądra.

Napisałam drugie zdanie, a potem trzecie i czwarte.

Zmęczyłam się.

Na dziś starczy.

  

…jak miło się dowiedzieć z wyróżnionej notki że jestem szmaciarą, panną z kompleksami i głupią lalą…;p

Uwielbiam inteligentne rozmowy z ludźmi na poziomie